Kleine Wondertjes

03/11/14 Maandag.
Een nieuwe dag in het St. Elizabeth Hospital. Dacht ik dat de regen was opgehouden, begint het weer! Yey. Het regenseizoen is begonnen en de eerste 2 dagen van november zijn gevuld met vieze regen, hoor.

Deze week ben ik de enige vrijwilligster in het ziekenhuis omdat de rest allemaal een trip naar Zanzibar doet voor ‘n week. Ik heb veel gedaan deze ochtend. Heb bij twee patiënten hechtingen verwijderd. Eerst bij Baraka (is al eens vernoemd in de blog ‘Brandwonden in St. Elizabeth’, een jongen met een gebroken been en een wond op zijn voet door de operatie. Er zaten ongeveer 14 hechtingen in. Het was de eerste keer dat ik zelfstandig hechtingen heb verwijderd, maar had het al vaker gezien toen ik stage liep bij het UMC. Het ging me heel gemakkelijk af.

De tweede patiënt had ongeveer 5 hechtingen ter hoogte van zijn lies. Ook heb ik een drain verwijderd. Dit was ook de eerste keer, maar onder toezicht van John (coördinator vrijwilligers in het ziekenhuis). Er zat een geel ballonnetje bij het scrotum van de jongen (5 jaar). Deze zat vast met één hechting. Je moest de hechting verwijderen met een chirurgisch mesje en pincet. Toen de hechting los was, kun je zo het ballonnetje verwijderen. Het jongetje had een hydrokele en was hieraan geopereerd. De laatste paar dagen had ik zijn wond verzorgt. Nu mocht hij naar huis! Tevens had ik deze morgen weer wat brandwonden en overige wonden schoongemaakt. Na de lunch heb ik de afternoon medication ronde gedaan. Het was een leerzame, interessante dag!

Om half 3 komt Kelly me ophalen om in de stad te lunchen. Job treffen we daar. Ik bestel frietjes met vis. Ik krijg een hele vis met huid en ogen! Op zich best aardig. Het is gezellig. Ik kan me nog niet voorstellen dat Kelly zaterdag weg gaat bij ons. Dat zal wel even wennen zijn!!

Als we thuis komen is er geen stroom. Word je toch ook moe van! Je moet hier echt leren om jezelf te vermaken (of beter gezegd; ‘overleven’) zonder elektrische apparatuur (laptop, telefoon, e-reader, wasmachine etc.) En de happiness en joy vinden in hele praktische dingen, back to basic. Ik heb gespeeld met de kinderen, toen naar de markt geweest, m'n kleren gewassen in een emmer met koud water (mam, ik ben echt hééél blij met de chloortabletten die je mee hebt gegeven!!) en avondeten gegeten.

Na het eten moeten we afscheid nemen van Ndeshi. Onze zeer geliefde en gekke ‘huisvrouw en keukenmeisje’. Ze gaat binnenkort studeren en komt niet meer terug hier. Als afscheidscadeau geef ik haar een verzorgingspakketje met 2 flesjes shampoo, bodylotion, tandenborstel en tandpasta. Ze was er heel erg blij mee. Ze moest huilen en toen begon ik ook. Ndeshi is altijd heel positief aanwezig, druk, lekker gek. Met haar (af en toe eigenaardige) grapjes liet ze me thuis voelen hier. Ze heeft mij haar zondagse rok gegeven als aandenken.

Voor dat ik zelf ga slapen ga ik bij de boys-room een avondgebedje doen. Ze vroegen het al meerdere malen en heb beloofd in het Nederlands te bidden. Ik bad voor de fijne dag op school, voor veel geluk voor ‘sister’ Ndseshi, en voor een goede nachtrust. Het enige wat ze van mijn Nederlandse gebed verstonden was ‘sister Ndeshi’. Toen ik klaar was vroegen ze; you have prayed for sister Ndeshi? What did you pray for? Is she really gone now?
Welterusten allemaal <3

04/11/14 Dinsdag.
Vanochtend en vanmiddag in het ziekenhuis gewerkt. Onderweg in de dala dala naar huis komt het weer met bakken uit de hemel. Ik laat Jurriën weten dat hij veel lange broeken en truien mee mag nemen als hij komt in december!

Thuis doe ik wat research naar hotels en safari’s voor als Jurriën komt. Op het programma voor de eerst week vakantie in Arusha staat: Arusha stad, Kilembero markt, 3daagse rondreis naar de Ngorogoro krater en Serengeti National Park, een dagje naar het St. Elizabeth Hospital, mijn oude slaapplaats en een middagje met de kinderen spelen. Ook wil ik graag één dag naar Tarangire National Park of Arusha National Park, op zondag naar de kerk, ’s middags naar een Masaai dorp en op de laatste dag via Dar es Salaam naar Zanzibar om daar oud en nieuw te vieren.

’s Avonds probeer ik nog met opa en oma te Skypen (en mama op de achtergrond), maar na 3 minuten valt de verbinding weg. Ik douche mezelf met een emmer water, trek m'n joggingbroek aan en ga lekker comfi in bed liggen. Doe mijn oogjes toe en ben gelijk vertrokken.

05/11/2014 Woensdag.
Fit wakker geworden, op naar het ziekenhuis! Ik ben redelijk snel klaar met de dagelijkse wondenronde. Ik weet waar ik de medische spullen kan vinden die ik nodig heb, wat ik moet doen, en haal met veel gemak en zelfverzekerdheid het gele beslag van de wonden met een chirurgisch mesje.

Vandaag wordt mijn inzet beloond omdat ik op één van de twee operatiekamers, bij een blinde darm operatie mag meekijken. De patiënte kampt al 6 jaar met een chronische blindedarm ontsteking. Tijdens de operatie hing de dunne darm buiten het lichaam. De chirurg haalde het vetweefsel rondom de dunne darm weg en zo kon ik alles goed bekijken. De structuur van de darmwand was heel bijzonder om te zien. Net nadat de blindedarm was verwijderd en ze de patiënt wilde hechten, werd er een hoogzwangere vrouw in de andere operatiekamer klaargemaakt voor een keizersnee. Toen de verloskundige mij riep vanuit de andere operatiekamer om iets aan te geven, dacht ik; blijf ik mooi even meekijken!
Het was de eerste keer om überhaupt een bevalling te zien en wist totaal niet wat ik kon verwachten. De buikwand werd opengesneden nadat de patiënt was verdoofd. Tot mijn verbazing kwam er heel weinig bloed vrij. Toen trokken ze de baarmoeder open. Je hoorde het scheuren. De rillingen liepen over m'n rug en dacht; nu moet ik echt een stoel pakken voordat ik de vloer raak. Dat krakende geluid van die baarmoeder die ze gewoon openscheurde blijft me nog altijd bij.
Toen de baarmoeder ver genoeg geopend was graaide ze erin, pakte het hoofdje van de baby en haalde hem eruit. Ze gooide het bijna letterlijk in de armen van een andere vrijwilligster die op de kraamafdeling werkt. Zij keek of het ademde, wat voor het geslacht het was (een jongen!) en poetste hem een beetje schoon.
Wauw. 5 minuten duurde het – het moment dat de buikwand werd opgesneden tot aan het pasgeboren baby’tje in een doek gewikkeld op een ijzeren bijzettafel lag. Bizar. Even knipperen met m'n ogen en daar was hij al.
Nadat het jongetje was geboren haalde ze de moederkoek weg en bevond de baarmoeder zich buiten het lichaam. De dikke darm lag er mooi omheen gevouwen. Je zag de structuren van de baarmoeder – echt een grote spier! Heel bijzonder om te zien, en precies zo als de plaatjes van mijn anatomie boek. Enkele seconden later kwam er nog een hoogzwangere vrouw de operatiekamer binnen voor een keizersnede met spoed. Het ging allemaal zo snel, en 5 minuten later was er een meisje op de wereld gezet. Twee wondertjes van God.

Na deze hele boeiende morgen ben ik laat gaan lunchen om daarna de afternoon-medication ronde te doen.

Bij thuiskomst heb ik de kleintjes helpen wassen, en dat was uiteindelijk een groot water- en kliedergevecht geworden. Van te voren had ik twee zeepjes (van opa en oma) aan de kinderen gegeven. Ik zei; it’s a present from my babu (opa) and bibi (oma) in the Netherlands. One for the girls to wash, one for the boys to wash. There are two, share it together.
Ze waren lekker aan het rotzooien met emmers water en zeep. Alles gefilmd en ontzettend gelachen. De kinderen geven mij heel veel energie elke dag.

Na het douchespektakel zijn Kelly en ik via de winkels – waar we appels en kokoskoekjes hebben gekocht – naar Le Patio gegaan om met Job te dineren. Heb geroosterde kip, frietjes en salade besteld. Daarna onder het genot van een Kilimanjaro biertje een half uur met mama en Ingeborg geskyped zonder uitvallen of vasthangen. Toen nog een halfuur met opa en oma geskyped, foto’s op Facebook gezet en even voor school gewerkt.

In de taxi terug naar huis met Kelly en Job was ik ineens erg moe en misselijk. Moe waarschijnlijk van alle dingen die ik vandaag heb ervaren. Het was indrukwekkend en het raakte me/ontroerde me echt – die baby’tjes die zo uit de baarmoeder komen.

In bed heb ik hoofdpijn. Heb diarree en ben misselijk. Misschien ga ik morgen wat later beginnen in het ziekenhuis.