Een grote familie - Tijd van komen en gaan

Lieve allemaal,

Al een tijdje heb ik niets meer gepost. Ruim een week geleden heb ik afscheid genomen van mijn lieve kindjes op het center en het ziekenhuis. Mijn twee maanden vrijwilligerswerk in het St. Elizabeth Hospital zitten er op. Oscar is naar huis. En ook alle andere patiënten die ik vanaf het begin af aan heb behandeld. Voor mijn gevoel is het klaar. Mijn tijd zit er op.

Het afscheid van de kindjes was niet leuk. Ze werden zelfs een beetje vervelend toen ik weg ging. Ik zei ze: tutuanana badae (ik zie jullie later weer). Het is mijn tweede thuis hier. Een grote familie. Maar er is ook een tijd van komen en gaan.

Afgelopen maandag heb ik Jurrien opgehaald van Kilimanjaro Airport. Zo bijzonder om elkaar in Afrika te ontmoeten. Ik was op van de zenuwen maar toen hij er eenmaal was, was ik helemaal happy (en hij ook!). Daarna terug in ons 'low-budget' hotel, genoot ik van een douche met stromend water, ook al was er niet echt warm water. Ik genoot van de wc met stromend water en wc-papier. Een tweepersoonsbed met schone lakens. Wauw. Deze 'luxe' heb ik afgelopen twee maanden niet gehad, maar ben stiekem toch wel blij dat ik er nu weer gebruik van kan maken.

Ik ben met Jurrien naar het centrum geweest om de schoentjes af te geven, die vele families in Nederland hebben gedoneerd. Ze vonden het geweldig! Zulke gave stappers, ze stonden te stralen en te glunderen. De schoenen werden gelijk aangetrokken. De moeder van Jurrien had touwtjes en kraaltjes meegegeven voor de meisjes om armbandjes en kettinkjes te maken. Ook deze werden met een 'senk you' heel blij in ontvangst genomen. Ze begonnen direct te rijgen en binnen no-time hadden alle meisjes een self-made ketting om hun nek. Er zaten ook oorbellen bij de kraaltjes. Deze werden zonder pardon (ze hebben geen oorgaatjes) door de meisjes zelf in hun oorlelletjes gestoken. Ik heb ze eerder met stokjes van buiten in hun oorlelletjes gezien in de oorgaatjes, maar dit was toch wel weer heel apart. De jongen kregen ballonnen. Ze hadden ze allemaal opgeblazen en de hele kamer lag vol met kleurige ballonnen.

Afgelopen dinsdag tot vrijdag hebben Jurrien en ik de vakantie ingeluid met een safaritour door Lake Manyara, Serengeti en de Ngorogoro Crater. We hebben heel veel wilde dieren gezien, veel leuke mensen leren kennen en van elkaar genoten. Het was een hele andere kerst dan dat wij gewend waren. We zaten totaal niet in de ''kerstsfeer'' maar hebben er zeker bij stil gestaan.

Dit weekend zijn we in Arusha geweest en heb ik hem meegenomen naar het ziekenhuis om te laten zien waar ik de afgelopen tijd mijn patiënten heb behandeld. Ook heb ik hem het Tanzaniaanse traditionele eten laten proeven, meegenomen maar de Tanzaniaanse kerkdienst en zijn we ook in een andere kerk en school geweest.

Morgenochtend vertrekken we met de bus om 6.00 naar Dar Es Salaam om daar een dagje de stad te bekennen. Dinsdagochtend gaan we met de catamaran naar Zanzibar. We verblijven daar een aantal dagen op het eiland zodat we tot rust kunnen komen aan het strand, oud en nieuw te vieren en om Stone Town te ontdekken.

Vaak denk ik terug aan mijn tijd in het ziekenhuis en realiseer ik wat ik afgelopen twee maanden heb meegemaakt. Wat een ervaring ik rijker ben. Dat ik mensen oprecht heb geholpen, oprecht blij heb gemaakt en dat mijn komst wel degelijk verschil heeft gemaakt. Ook al is het maar op een enkele individu, het is er meer dan op geen een.

Ik wil alle gezinnen bedanken in Nederland voor het doneren van de maar liefst 12 paar schoenen. Iedereen bedankt voor de mentale en financiële ondersteuning dat we dat samen hebben kunnen waar maken. Dankjewel voor alle lieve reacties, dit heeft mij vaak een hart onder de riem gestoken! We gaan nu een weekje relaxen, een welverdiende vakantie, na twee maanden hard werken en 'afzien' zonder alle ontbrekende luxe van mijn oude huis.

Ik hoop dat jullie allemaal een heerlijke kerst hebben gehad. Ik wens jullie een knalfuif toe met oud en nieuw. Geniet ervan. Voorval van de oliebollen!! (die hebben ze hier niet, hoor). Tutuanana January 14 (ik zie jullie 14 januari).

Lieve groetjes uit Tanzania!
Kus Stephanie (en Jurrien).

P.s.: betreft Neema heb ik besloten om haar te donoren in de zin van schoolboeken. Zo wat ik waar het geld aan word besteed en dat ze er écht iets aan heeft.