De Tazaniaanse Kerkdienst

Zaterdag 01/11/2014
Deze morgen ontwaakt met een belletje van Jurriën. Even lachen, even huilen. Fijn om zijn stem te horen, ik begin de dag met een dansje! Na het ontbijt hoorde we een vrouw hard schreeuwen, we rende naar buiten en zagen een vrouw door 2 familieleden naar binnen gedragen worden. Ze schopte en sloeg alle kanten op. Blijkbaar was ze zo boos en gefrustreerd door iets wat er was voorgevallen dat ze tegen een spiegel sloeg en een scherf gebruikte om zichzelf 2 maal in haar been te steken. Toen de sensatie weer voorbij was zijn we naar het zwembad gegaan bij The Arusha Hotel om even lekker te ontspannen. Weg van het geluid, de straten, het opstuivende zand. We ontvluchten voor één dag in de week de Tanzaniaanse bevolking. Ik vind het heerlijk om even niet zoveel kinderen om me heen te hebben. De comfort van een zwembad-bedje en een warme douche. Ik heb me in 8 dagen welgeteld 2 keer kunnen douchen. Best vies hoor ik je nu denken. Maar douchen gaat niet zo gemakkelijk zonder stromend water. En je moet ’s ochtends of ’s middags douchen, want na 19.00 is het donker in het douchehok omdat er ook geen elektriciteit is. We betalen 15,000 t schilling entree voor het zwembad, dit is inclusief 2 drankjes.

Zondag 02/11/2014
De kerkdienst bijgewoond van Neema’s kerk. ’s Ochtends om 08.00 zaten Kelly en ik al klaar in onze lange rok tot over de knieën en vestjes tot over de schouders. We gaan samen met de kinderen, Tinah en Neema. Ik had me een voorstelling gemaakt over de kerk dat het een gebouw zou zijn, simpel, met een stenen vloer en houten banken. Een kleine verhoging waar de dominee op zou staan, en hier en daar wat versieringen. Daarom was ik zo verbaasd toen ik het daadwerkelijke kerk gebouw zag. Houtwerk, spaanplaten en zeil vormen het kerkgebouw. Er is geen vloer dus het zandpad van de straat loopt zo over in de vloer van de kerk. Her en der staan witte plastic stoelen. Maar dat maakt de kerkdienst er niet minder bijzonder om natuurlijk! We worden van harte welkom geheten. De kerkdienst is in Swahili en Neema vertaalt het voor ons zo goed als ze kan in het Engels. De preek gaat over gelijkheid. Mzungu (blanke) of Tanzaniaan, witte of donkere huidskleur, uiteindelijk zijn we in ons hart hetzelfde en allemaal kinderen van God. De dominee spreekt tijdens de preek agressief en zwaait veel met zijn handen (filmpje). Na de preek wordt er gezongen. Eerst rustig en beheerst, daarna uitbundig met dansen en klappen tot knielend op de zanderige grond, jammerend zingen tot huilen (hier heb ik ook een filmpje van gemaakt, ik hoop deze ooit nog eens aan jullie te kunnen laten zien). Ik werd erg geraakt door het zingen en voelde samenhorigheid. Ik genoot van het moment. Na het zingen gaat iedereen staan en hardop bidden waar hij of zij voor wil bidden. We hoorde dus 10 verschillende gebeden door elkaar. De ene praatte zachter, de ander schreeuwde bijna. De ene stond met zijn armen wijd, de ander stond ingetogen met de rug naar ons toe. Na het gebed zijn we weggegaan, omdat de kerkdienst van 08.00 tot 12.30 duurt.

Even Skypen met mama en Ingeborg. Wat was mama blij om mij te zien. Ik geef ze een korte rondleiding door het huis. Skype blijft veel vast lopen en op een gegeven moment laat de internetverbinding ons echt in de steek.

In de middag gaan we met de kinderen naar Botanical Garden, een grote speeltuin in Sakina (een wijk in Arusha). Genieten joh, om de kinderen zo te zien spelen. Zelf ook nog even van een de grote opblaasglijbaan gegaan. Alleen Faith liep lusteloos rond en speelde niet. Dit heeft ze wel vaker. Ze wil dan ook niet meer praten. Helaas was het weer niet zo best. Het begon al snel dicht te trekken en daar kwam de regen. Rond 17.00 zijn we naar huis gegaan en heeft Kelly de kinderen getrakteerd op een ijsje.

’s Avonds was het nog steeds niet opgehouden. Nu het pijpenstelen regent kan ik ook niet tandenpoetsen en mijn voeten wassen. Heb m'n blubber/zand voetjes afgedaan met een doekje en lig met ongewassen gezicht en ongepoetste tanden en - voor me gevoel - vieze voeten in bed. Weet je hoe verschrikkelijk ik dat vind. De regen slaat tegen het huis. Ik heb het koud en verlang er naar om thuis bij mama op de bank te liggen onder een warm wollig dekentje :)